ای استوارترین کوه

ای استوارترین کوه زندگی من

و ای قله رفیع سعادت من 

ای خستگی ناپذیر و ای جاودانه­ترین عشق من 

این بار به سویت پرخواهم گشود. 

آن­هنگام که آرزوی دیدارت،   

 شوق وصال را در من برمی انگیزاند 

بالهای مهربان و پراحساست را بر من بگشا 

تا در سایه­های باوفا و باصفایت دمی بیاسایم. 

ای کوه پرغرور 

ای آفریده خدا 

ای مظهر شکوه 

و ای امید جاودانه 

از تو لحظه­ای غافل نخواهم شد. 

 ای بهترین معلم درس­های عشق و زندگی برای من

همچون تکه­های برف وفادار 

 در قله­های پر از شکوه عظمت تو می­درخشم.

می­مانم و تا رسیدن فصل گرما پایداری خواهم ورزید. 

و آن هنگام که از سر لطف گرمایی بی­پایان عشق تو 

 بر کالبد عطش-ناک و نیازمندم چیره گردید، 

 از عشق تو آب می­شوم 

و از چشمان پاک تو روان. 

در آستانه نجابت تو ذره­ای خواهم شد. 

ای استوارترین کوه زندگی من

ای قله رفیع سعادت من 

ای خستگی­ناپذیر و ای جاودانه­ترین عشق من  

ای مهربان­ترین مادر برای من 

ای  آغازگر وجود من 

ای مریم بزرگ زمانه 

ای استوارترین کوه زندگی من 

و تو ای مادر مهربان

هر روز از آن تو می­باشد 

روزهایت مبارک بادا

ای استوارترین کوه