فاصله میان دو بازی

Die  Entfehrung zwischen zwei  Spielen

In den Spielplätzen schaue ich manchmal die Kinder beim spielen

Und erinnere mich sofort an meine Kindheit mit den ernsten Spielen

In einem Wald desen Flußbett keinen Anfang und auch keine Ende hatte

Fröhlich und sehr glücklich spielte ich da die alle warmen Sommertage

Sorglos, muhelos und ohne kein Zaudern schwamm ich ins Wasser

Also machte ich keine Sorgen um die Kraben und die Schlangen als Spielverderber

Die tanzenden und die betrunken Wellen brachten mich in die ferne mit

Da würde gleich der Tod meine einzige und ruhige Spielgefährte

Die Kinder spielen aber heute  in einem Kleinen und hellen Spielraum

Dort finden sie nichts außer den bunten Bällen:  rot, gelb, blau, grau, grün und braun

Jetzt kann man die Entfährung zwischen beide Spielen verstehen

Das träumerische Schwimmen mit den Bällen bis das ernste Schwimmen auf den Wellen

فاصله میان دو بازی

گاهی کودکان را در میدان بازی تماشا می­کنم

و بی­درنگ یادی از دوران کودکی خود با بازی­های جدی می­کنم

در بیشه­زاری که رودخانه­اش نداشت آغاز و پایانی

آنجا بازی می­کردم همه روزهای گرم تابستان را با شادی و کامرانی

بی­پروا، بی­رنج و بی هیچ تردیدی  شنا می­نمودم آنجا من در آب

و همانا نگران آن نبودم که خرچنگها و مارها نمایند بازی من را خراب

امواج رقصنده و مست مرا با خود تا دوردستها می­برد

تا آنجا که مرگ همبازی یگانه و خاموش من می­شد

اما امروزه کودکان در اتاقکی کوچک و روشن بازی می­کنند

و چیزی بجز توپهای رنگی: قرمز، زرد، آبی، خاکستری، سبز و قهوه­ای نمی­یابند

اینجاست که می­شود دریافت فاصله این دو بازی را

شنای رویایی با توپها تا شنای واقعی در موجها