زادروز آموزگار با بهترین دوستان

بنام زیباترین و ماندنی­ترین دوست 

ساعت بس ارزنده شما دوستان خستگی ناپذیر و مهربانم را در کنار همه ساعتهایی که خداوند یکتا و یگانه ارزانی­ام داشته و می­دارد، می­گذارم، آنگاه از ژرفای دل برای­تان بیشترین و ارزنده­ترین ساعتها را آرزو می­کنم.   

هفته گذشته زادروز آموزگار بود. شاگردانم و بهترین دوستانم ساعتی را برایم هدیه آوردند. ناگفته پیداست که بهترین و ارزنده­ترین هدیه آنها برای من ساعتهایی است که در کنارشان می­مانم و هنگامیکه پیشرفت­شان را می­بینم، بسیار شادمان می­گردم. پس به امید روزی که بتوانند زبان آلمانی را بسیار خوب گفتگو کنند و بنویسند همچنین از این زبان چون ابزاری برای رسیدن به خواسته­ها و آرزوهای زیبای خود بهره­ور گردند.  

سپاسگزاری می­کنم از

هدیه، مهسا، الهام، اکرم، معصومه، علیرضا، حسن، حمید و کامران

آرزومند آرزوهای سبزتان

لبخندهای همیشه بهار

عشق و احساس را در آوای ریبا و دلنشین تو می بینم،

در ترنم همه واژگان بارانی ات که تا عمیق ترینم را سیراب نموده و ریشه دوانیده است.

دلدادگی و شیفتگی را نیز در لبخندهای همیشه بهارت می یابم

که زیبایی وجودش را هرگز از حاطرم دریغ نمی دارد،

و تو را و تنها تو را که عاشقانه و امیدوارانه از مردمک چشمانم پیدایی لمس می کنم که چه بانشاط و خستگی ناپذیر به تکاپو برمی خیزی.

آوای لیلی

چه بی­آوا می­آید  

لیلی را می گویم. 

دارد می آید.

آرام

شادمان

و پر از امید     

خوشحال­کننده و سرمست

آهنگ گامهای مهربانش در گوشم به زیبایی می­نوازد.

هنگامی که خستگی­ام را تماشا می­کند.

و چون باران با من گفتگو می­کند.

نگاهها، لبخندها و آرامشش بسیار جانفزا می­نماید.

دارد می آید.

 چرا که دوری و انتظار بسیار جانفزاست،

اما در عین حال روح بخش و پر از احساس

اشک را در دیدگانم می­دواند.    

خدا پشت و پناهش

اما کاش می­بود

و در این هنگامه تنهایی دستانم را می­گرفت.

این بار دیگر من

شاید هنگامی که ستاره­ها به پیشواز شب می­آیند، او را یافتم.

در کوچه پس­کوچه­های دلدادگی

همان را می­گویم.

چرا که با من آشناست.