سلام به دوستان خوب و باصفایم.
این درس درباره کاربردهای مختلف zu میباشد. پیشترها آموختیم که zu حرف اضافهایی است که به معنای «بهسوی» میباشد و اسمی و یا ضمیری که پس از آن میآید، باید به حالت متممی Dativ باشد. مانند این جمله:
Ich möchte Ihnen zu unserer Party einladen.
من میخواهم شما را به مهمانیمان دعوت کنم.
و اما در این درس با دیگر کاربرد این حرف اضافه آشنا میشویم.
هرگاه در جملهایی دو فعل داشتهباشیم، فعل دوم به عنوان مصدر پس از zu میآید. البته به شرطی که نخستین فعلهای جمله
Hören و sehen نباشد.
در جدول زیر توجه شما عزیزان را به نمونههایی از این گروه جلب مینمایم. لطفاً توجه بفرمایید.
فارسی | آلمانی |
من کتابهای فراوانی برای خواندن دارم. | Ich habe viele Bücher zu lesen. |
من اکنون وقتی ندارم با تو در اداره بمانم. | Ich habe jetzt keine Zeit mit dir im Büro zu bleiben. |
این مهم است که او را به مهمانیمان دعوت بکنیم. | Es ist sehr wichtig, ihn zu unserer Party einzuladen. |
حدس میزنم که هواپیما دارد به پرواز درمیآید. | Ich vermute die Maschine abzufliegen. |
او تلاش میکند که آلمانی بیاموزد. | Er versucht Deutsch zu lernen. |
پارک کردن در اینجا ممنوع است. | Hier ist es verboten zu parken. |
من میشنوم (میبینم) که همکارم تلفن میزند. | Ich höre (sehe) meinen Kolegen telefonieren. |
پتر وانمود میکند که دیروز اینجا راهش را گم کردهاست. | Peter behauptet, Gestern hier sein weg verloren zu haben. |
نکته (1): در جدول بالا مشاهده میکنیم که چگونه دومین فعل با توجه به نخستین فعل به صورت مصدر با zu بیان گردیدهاست. البته به استثنای دو فعل hören و sehen ، چرا که پس از این دو فعل، دومین فعل به صورت مصدر بدون zu ذکر میگردد.
نکته (2): چنانچه دومین فعل جمله، فعل پیشوندی از نوع جداشدنی بود، zu میان واژه اصلی فعل و پیشوند آن قرار میگیرد.
نکته (3): آخرین جمله جدول، یک جملهایی است که مربوط به گذشته کامل (ماضی نقلی9 میباشد. در این موقعیت چنانچه بر اساس آنچه که گفتهشد، نیاز به مصدر با zu باشد، zu باید میان pp (قسمت سوم فعل) و اصل واژه haben و یا sein قرار بگیرد.
دوستان، این درس نیز به پایان رسید.
تا درسی دیگر
خدانگهدار