درس پنجاه و نهم: مصدر با حرف اضافه zu

سلام به دوستان خوب و باصفایم.

این درس درباره کاربردهای مختلف zu می­باشد. پیشترها آموختیم که zu حرف اضافه­ایی است که به معنای «به­سوی» می­باشد و اسمی و یا ضمیری که پس از آن می­آید، باید به حالت متممی Dativ باشد. مانند این جمله: 

Ich möchte Ihnen zu unserer Party einladen. 

من می­خواهم شما را به مهمانی­مان دعوت کنم.

و اما در این درس با دیگر کاربرد این حرف اضافه آشنا می­شویم.

هرگاه در جمله­ایی دو فعل داشته­باشیم، فعل دوم به عنوان مصدر پس از zu می­آید. البته به شرطی که نخستین فعلهای جمله

Hören و sehen نباشد.

در جدول زیر توجه شما عزیزان را به نمونه­هایی از این گروه جلب می­نمایم. لطفاً توجه بفرمایید. 

 

فارسی

آلمانی

من کتابهای فراوانی برای خواندن دارم.

Ich habe viele Bücher zu lesen.

من اکنون وقتی ندارم با تو در اداره بمانم.

Ich habe jetzt keine Zeit mit dir im Büro zu bleiben.

این مهم است که او را به مهمانی­مان دعوت بکنیم.

Es ist sehr wichtig, ihn zu unserer Party einzuladen.

حدس می­زنم که هواپیما دارد به پرواز درمی­آید.

Ich vermute die Maschine abzufliegen.

او تلاش می­کند که آلمانی بیاموزد.

Er versucht Deutsch zu lernen.

پارک کردن در اینجا ممنوع است.

Hier ist es verboten zu parken.

من می­شنوم (می­بینم) که همکارم تلفن می­زند.

Ich höre (sehe) meinen Kolegen  telefonieren.

پتر وانمود می­کند که دیروز اینجا راهش را گم کرده­است.

Peter behauptet, Gestern hier sein weg verloren zu haben.

 

نکته (1): در جدول بالا مشاهده می­کنیم که چگونه دومین فعل با توجه به نخستین فعل به صورت مصدر با zu بیان گردیده­است. البته به استثنای دو فعل hören و sehen ، چرا که پس از این دو فعل، دومین فعل به صورت مصدر بدون zu ذکر می­گردد. 

نکته (2): چنانچه دومین فعل جمله، فعل پیشوندی از نوع جداشدنی بود، zu میان واژه اصلی فعل و پیشوند آن قرار می­گیرد. 

نکته (3): آخرین جمله جدول، یک جمله­ایی است که مربوط به گذشته کامل (ماضی نقلی9 می­باشد. در این موقعیت چنانچه بر اساس آنچه که گفته­شد، نیاز به مصدر با zu  باشد، zu باید میان pp (قسمت سوم فعل) و اصل واژه haben و یا sein  قرار بگیرد. 

 

دوستان، این درس نیز به پایان رسید.

تا درسی دیگر

خدانگهدار